کارگران کارخانه ایران ترمه ۲۶ ماه حقوق دریافت نکرده اند

خبرگزاری حکومتی یلنا: یک از کارگران کارخانه نیمه تعطیل ایران ترمه و تهران پتو گفت: هر روز اشتغال های کشور از بین می رود و کسی به این موضوع توجه نمی کند، اما اگر کوچکترین اشتغالی که آن هم شاید ناپایدار باشد، به وجود بیاید در بوق و کرنا می شود.تقی نصیری، یکی از کارگران کارخانه ایران ترمه قم در گفت و گو با خبرنگار ایلنا در قم، گفت: آدم دلش می سوزد، کارخانه ای که روزی 3هزار نفر به طور مستقیم و 20هزار نفر به طور غیر مستقیم از آن کسب روزی می کردند، با وضعیت فعلی در حال نابودی است.

وی در تشریح روند رسیدن کارخانه ایران ترمه قم، به نقطه فعلی گفت: سال 82 که مالک اصلی این کارخانه فوت کرد و متعاقب آن فرزندان ایشان مدیریت کارخانه را در دست گرفتند که مدیریت فرزندان چندان مطلوب نبود ولی بازهم، تا سال 84 هم وضعیت خوب بود.

مسؤول سابق شورای عالی کار کارخانه ایران ترمه قم ادامه داد: یکی از فرزندان مالک اصلی کارخانه، برای به دست گرفتن مدیریت کارخانه اقدام کرد، اما بنابر گفته خود او هر روز از طرف مسؤولین استانی برای او مشکلی را ایجاد کردند.

وی افزود: در سال84، در پی به وجود آمدن یک بحران، 500 کارگر این کارخانه توسط شورای تأمین استان قم از کار اخراج شدند، که دیگر برگشت به کاری برای آن ها وجود نداشت.

نصیری ادامه داد: بعد از آن کارخانه با مشکلات عدیده ای روبه رو شد، که از آن جمله می توان به عدم پرداخت حقوق کارگران، عدم تولید به موقع و عدم ارسال مواد اولیه به موقع اشاره کرد، که امروزه بحران را به جایی رسانیده که کارخانه ای که روزی 3هزار کارگر داشت، امروزه تنها 200کارگر آن باقی مانده است که همین 200کارگر هم 26ماه است که حقوق و مطالبات خود را دریافت نکرده اند.

تقی نصیری با بیان این که بعد از اخراج بسیاری از کارگران کارخانه تنها به عده معدودی از کارگران بیمه بیکاری تعلق گرفته است و بیشتر کارگران حتی از بیمه بیمه بیکاری هم محروم شده اند، گفت: طبق قانون کسی که 6ماه سابقه کار داشته باشد، بیمه بیکاری به او تعلق می گیرد، اما با بخشنامه های داخلی بسیاری از کارگران را از این حق محروم کرده اند، که این ظلم بزرگی به کارگران زحمت کش جامعه است.

دبیر سابق کانون شورای عالی کار استان قم، اظهار داشت: در شهر قم هر روز اشتغال از بین می رود و کسی به این موضوع توجه نمی کند، اما کوچکترین اشتغالی که آن هم شاید ناپایدار باشد، به وجود بیاید در بوق و کرنا می شود؛ در کشور ما اشتغال های موجود از بین می رود و همواره ادعای اشتغال جدید داریم